مقایسة تعادل پویا در دانشجویان پسر کارشناسی رشتة تربیت بدنی با استفاده از آزمون زمان رسیدن به پایداری

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشیار دانشگاه تربیت معلم تهران (نویسنده مسئول)

2 مربی دانشکده تربیت بدنی دانشگاه تربیت معلم تهران

3 کارشناس ارشد تربیت بدنی دانشگاه تربیت معلم تهران

چکیده

چکیده
سابقه و هدف: مقایسة تعادل پویا در بین دانشجویان پسر کارشناسی رشتة تربیت بدنی با استفاده از آزمون زمان رسیدن به پایداری (TTS) بود.
روش‌شناسی: از بین سه ورودی (سال 84، 85 و 86) دانشجویان کارشناسی تربیت ­بدنی پسر دانشکده تربیت بدنی دانشگاه تربیت ­معلّم تهران تعداد 30 آزمودنی به طور تصادفی انتخاب شدند. تعادل پویای آزمودنی­‌ها با استفاده از آزمون زمان رسیدن به پایداری مورد ارزیابی قرار گرفت. این آزمون زمان رسیدن به پایداری را در دو جهت قدامی ـ خلفی و داخلی ـ خارجی در حرکت پرش ـ فرود مورد ارزیابی قرار می­دهد.
 یافته‌ها: نتایج آماری آزمون ANOVA نشان داد که اختلاف میانگین زمان رسیدن به پایداری در جهت قدامی ـ خلفی در بین ورودی­‌های مختلف معنی­دار بود؛ امّا این اختلاف در جهت داخلی ـ خارجی در بین ورودی­‌های مختلف معنی­دار نبود. نتایج آزمون تعقیبی نشان داد که در جهت قدامی ـ خلفی وضعیّت تعادل ورودی­‌های 86 و 85 بهتر از ورودی 84 بود.
بحث و نتیجه‌گیری: با توجّه به ارائة دروس تخصصی مثل آمادگی جسمانی 1 و 2 در ترم‌های پایین­تر رشتة تربیت بدنی، این احتمال وجود دارد که این دروس در بهبود تعادل پویای دانشجویان ورودی 86 و 85 نقش داشته باشد. پیشنهاد می­شود دروس تخصصی آمادگی جسمانی 1 و 2 در برنامة درسی دانشجویان تربیت بدنی در ترم‌های بالاتر نیز گنجانده شود.

کلیدواژه‌ها