اثر 4 هفته تمرین بی‌هوازی رست (RAST) بر تغییرات هماتولوژیک در کیک‌بوکسورهای مرد

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشیار دانشگاه مازندران

2 کارشناسی ارشد تربیت بدنی

چکیده

                                                                                                    
چکیده
بررسی‌ها نشان داد که تمرینات استقامتی، تأثیرات مفیدی بر نیمرخ متغیّرهای خونی دارد. علی رغم توافق کلّی بر تأثیر تمرینات هوازی بر شاخص‌های خونی، و توافق کلّی در بارة تأثیر فعّالیّت بی‌هوازی به ویژه رست بر شخص‌های هماتولوژی وجود ندارد. هدف از تحقیق حاضر، بررسی اثر چهار هفته تمرین بی‌هوازی (آزمون رست به صورت یک پروتکل تمرینی) بر شاخص‌های هماتولوژیک در کیک بوکسورهای مرد بوده است. بدین منظور 30 کیک بوکسور (با میانگین سنّی 2.06 ± 19.26 سال 13.7± 69.76 کیلو گرم وزن، 5.8 ± 177.5 سانتیمتر قد، و با شاخص توده بدن - 6 3.5 ± 22.6 کیلوگرم بر مجذور قد (شرکت کردند که به طور تصادفی به دو گروه شاهد و تجربی تقسیم شدند. از افراد گروه تجربی (یا تمرین)، خواسته شد تا نیمی از فعّالیّت منظّم کیک بوکس را به تمرین بی‌هوازی (آزمون رست را به صورت یک پروتکل تمرینی هفته‌ای 3 بار به مدّت 45 دقیقه) اختصاص دهند؛ در حالی که گروه شاهد فقط تمرین منظّم کیک بوکس را انجام می‌دادند. نمونه‌های خونی به مقدارcc 10 در زمان‌های قبل، 2 هفته و 4 هفته پس از تمرین از ورید بازویی گرفته و متغیّرهای خونی (WBC RBC ,، HGB، HCT، MCV، MCH، MCHC، RDW,PLT، MPV ) اندازه‌گیری شد. افراد، حدِّ اقل 12 ساعت ناشتا بودند. کلّیّة اطّلاعات با استفاده از نرم‌افزار آماری (13) SPSS پردازش و برای اختلاف میانگین بین زمان‌های تمرین و گروه از ANOVA مکرّر (3times ×2groups ) و در صورت مشاهدة اختلاف معنی‌دار بین زمان‌های تمرین از آزمون‌های تعقیبی مناسب (LSD) استفاده شد. اختلافات میانگین‌ها در سطح (0.05 ≥ P) پذیرفته شد. تغییر معنی‌داری در HGB، PLT، MCV و RDW پلاسما پس از تمرین مشاهده گردید. علی رغم افزایش معنی‌دار در MCV، HGB، PLT، و کاهش معنی‌دار در RDW، تغییرات در WBC، RBC، HCT، MCH، MCHC معنی‌دار نبود. نتایج پژوهش حاضر، حاکی از آن است که تمرین بی‌هوازی رست (با شرایط تحقیقی ما می‌تواند سبب تغییراتی در تعداد گلبول‌های سفید خون بشود. از طرفی دیگر تغییرات اندازه و حجم پلاکت‌ها شاید به افزایش لخته‌سازی خون شود که این به نوبة خود ناشی از این شکل از تمرین باشد که فعّال‌کنندة پلاکت در محل تشکیل تومبوز و محرّک ایجاد ترومبوز باشد

کلیدواژه‌ها