چکیده اعتقاد بر آن است که میزان فعّالیّت آنزیم‌های ضداکسایشی بدن در طول فعّالیّتهای هوازی متوسّط افزایش، و از آسیب‌دیدگی بافت‌ها در برابر استرس اکسایشی تولید شده در جریان ورزش محافظت می‌کنند. هدف تحقیق حاضر، مقایسة ظرفیّت ضداکسایشی تام (TAC) و میزان فعّالیّت آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز (GPX) و نیمرخ لیپیدی سرم شناگران استقامتی با مردان غیر ورزشکار است. بدین منظور 25 نفر شناگراستقامتی که در 7 ماهه قبل از تحقیق به طور مداوم هفته‌ای حدِّ اَقل 3 جلسه 45 دقیقه‌ای در تمرینات شنا شرکت کرده بودند و 23 مرد غیر ورزشکار که در دورة مشابه در فعّالیّتهای ورزشی منظّم شرکت نداشتند، در تحقیق شرکت کردند. TAC با استفاده از روش FRAP، فعّالیّت آنزیم GPX بر اساس مهار واکنش اتواکسیداسیون پیروگالول؛ و غلظت شاخص‌های نیمرخ لیپیدی با استفاده از روش‌های آنزیماتیک استاندارد کیت شرکت پارس آزمون اندازه‌گیری گردیدند. نتایج آزمونt نشان داد که مقادیر TAC، GPX و اکسیژن مصرفی بیشینه شناگران نسبت به مردان غیر ورزشکار به طور معنی‌داری بالاتر (05/0P ). بنابراین، انجام دادن تمرینات خاص رشته شنا به صورت منظّم باعث بهبود و تقویت دستگاه ضداکسایشی در برابر استرس اکسایشی تولید شده در جریان ورزش می‌شود.
)