چکیده در تمرینهای با وزنه، توانایی تولید بیشترین نیروی عضلانی و انجام حجم بیشتر تمرین به زمان استراحت بین نوبتهای تمرین وابسته است. بدین منظور جهت مقایسه تأثیر سه زمان بازیافت متفاوت [تناوب استراحتی مختلف] بر عملکرد حرکت پرس سینه در نوبتهای متوالی با بار 90 درصد یک تکرار بیشینه، 17 دانشـجوی ورزیده دانشگاه گیلان با میانگین سن 89/1± 92/21 سال، قد 5/4± 53/176 سانتیمتر و وزن 95/5 ± 98/76 کیلوگرم به صورت داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند. همة آزمودنی‌ها چهار جلسه تمرین پرس سینه با 48 ساعت استراحت بین هر جلسه انجام دادند. در جلسة اوّل بعد از آشنایی آزمودنی‌ها با نحوة اجرای پروتکل، یک تکرار بیشینه آن‌ها اندازهگیری شد. در طول سه جلسه بعد، آزمودنی‌ها پس از گرم کردن در هر جلسه چهار نوبت حرکت پرس سینه را با وزنه معادل 90 درصد یک تکرار بیشینه تا سر حد خستگی اجرا کردند. در هر جلسه، یکی از زمانهای بازیافت متفاوت [تناوبهای استراحتی] 90، 150 و 240 ثانیهای بین نوبتها به صورت تصادفی استفاده شد و تعداد تکرارها در نوبتهای مذکور ثبت گردید. برای تجزیه و تحلیل آماری از آزمون تحلیل واریانس با اندازه‌گیریهای مکرر و آزمون تعقیبی LSD استفاده شد. عملکرد حرکت پرس سینه (توانایی حفظ تکرار) بر حسب درصد، (نسبت تعداد تکرارهای انجام گرفته در هر نوبت بر تکرارهای انجام شده در نوبت اوّل ضرب در صد) محاسبه شد. یافتهها نشان داد هر سه زمان بازیافت [تناوب استراحتی] مورد استفاده، سبب کاهش تعداد تکرارها در نوبتهای متوالی میشود و تفاوت معنیداری بین عملکرد [حرکت] پرس سینه بین نوبتهای متوالی وجود دارد (001/0pبا توجّه به نتایج پژوهش حاضر میتوان توصیه نمود هنگامی که هدف افزایش قدرت عضلات درگیر در تمرین پرس‌سینه است، 240 ثانیه استراحت بین نوبتهای تمرین در نظر گرفته شود تا تکرارها در نوبتهای متوالی حفظ شود.
)