1
کارشناس ارشد حرکات اصلاحی و آسیب‌شناسی ورزشی دانشگاه رازی کرمانشاه
2
استادیار دانشگاه رازی کرمانشاه
3
عضو هیأت علمی دانشگاه پیام نور مرکز ایلام
4
عضو هیأت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد ایلام
چکیده
چکیده هدف: هدف از تحقیق حاضر ارزیابی سطح آگاهی و نحوة عملکرد هندبالیست‌های نوجوان پسر نسبت به راهکارهای پیشگیری از آسیب می‌باشد. روش‌شناسی: تحقیق حاضر، توصیفی ـ پیمایشی است که به صورت گذشته نگر سطح آگاهی و نحوة عملکرد آزمودنی‌ها را در یک سال گذشته نسبت به گرم کردن، سرد کردن، انعطاف‌پذیری، قدرت، تجهیزات حفاظتی و تغذیه مورد ارزیابی قرار داده است. جامعة آماری آن را کلّیّة هندبالیست‌های نوجوان پسر استان اصفهان شامل216 نفر در قالب 12 تیم که در سال 1385 فعّالیّت داشته‌اند، تشکیل داده است که از بین آن‌ها 5 تیم شامل 83 هندبالیست (میانگین و انحراف معیار؛ سن 4/1±4/16 سال، قد 6/5 ± 3/178سانتی متر، وزن 1/5± 8/69 کیلوگرم) به صورت تصادفی انتخاب شدند. ابزار جمع‌آوری اطّلاعات، پرسش‌نامة تعدیل‌یافتة‌هاوکینز و فولر (1998) (81/0r=) بود. به منظور تجزیه و تحلیل داده‌ها از روش‌های آمار توصیفی و استنباطی نظیر آزمون تی زوجه استفاده شد. از مقیاس فاصله ای لیکرت پنج ارزشی و سه ارزشی جهت نمره گذاری پرسش‌نامه استفاده گردید. به طوری که به بهترین آگاهی و عملکرد نمره 100 و به بدترین آگاهی و عملکرد نمره صفر داده شد. بنابراین مطلوب آن است که بازیکنان نمره 100 را کسب کرده باشند. یافته‌ها:نتایج نشان داد که بازیکنان بهترین آگاهی را در مورد تأثیر گرم کردن در پیشگیری از آسیب قبل از تمرین (3/17±6/90) و مسابقه (9/17±8/88) و ضعیف‌ترین آگاهی را نسبت به تأثیر استفاده از زانو بند (24±8/57) در کاهش آسیب‌های زانو داشته‌اند. همچنین بازیکنان بهترین عملکرد را نیز در مورد انجام عمل گرم کردن قبل از مسابقه (3/18±3/93) و تمرین (8/14±7/92) و ضعیف‌ترین عملکرد را در مورد استفاده از زانو بند در حین تمرین (7/16±7/8) و مسابقه (21±2/10) داشته‌اند. نتایج همچنین نشان داد که به طور کلّی بین آگاهی (1/15±6/74) و عملکرد (2/14±6/53) آزمودنی‌ها نسبت به راهکارهای پیشگیری از آسیب اختلاف معناداری وجود دارد (000/0=p، 46/4 =t). بحث و نتیجه‌گیری: نتایج به دست آمده، بیانگر آن است که آزمودنی‌های بالاترین آگاهی و عملکرد را نسبت به گرم کردن و ضعیف‌ترین آگاهی و عملکرد را در مورد تجهیزات حفاظتی داشته‌اند. در کل آگاهی آن‌ها، نسبت به عملکردشان در رابطه با برخی از راهکارهای پیشگیری از آسیب بالاتر و بهتر بوده است. و این نشان می‌دهد که بازیکنان به اندازه آگاهی که داشته‌اند عملکرد مناسبی را از خود نشان نداده‌اند. وجود این نقائص در آگاهی و عملکرد بازیکنان هندبال استان اصفهان نسبت به برخی از راهکارهای پیشگیری از آسیب نشان می‌دهد که مربّیان و ورزشکاران این استان به یک آموزش گسترده در مورد این راهکارها نیازمندند.
)