مقایسه ی شیوع آسیب در پسران رزمی کار غیر حرفه ای (کاراته، جودو، تکواندو)

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 کارشناس ارشد تربیت بدنی دانشگاه رازی کرمانشاه

2 استادیار دانشگاه رازی کرمانشاه

3 کارشناس ارشد تربیت بدنی دانشگاه اصفهان

چکیده

هدف: هدف از تحقیق حاضر بررسی و مقایسه میزان شیوع آسیب در پسران رزمی کار غیر حرفه ای ورزش های تکواندو، جودو و سبک های کنترلی کاراته می باشد.
روش شناسی: تحقیق حاضر تحقیقی گذشته نگر است که آسیب های یک سال گذشته را مورد ارزیابی قرار داده است. نمونه های تحقیق شامل 45 تکواندوکار، 34 جودوکار و 30 کاراته کار (میانگین و انحراف معیار؛ سن 6/1±9/15 سال، قد 3/6 ± 9/168سانتی متر، وزن 1/7± 5/58 کیلوگرم) از باشگاه های شهر ایلام می باشد. انتخاب نمونه ها به صورت دردسترس و هدفمند انجام گرفت. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه ی تعدیل یافته دستامب و همکاران (2006)، و  برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون خی دو استفاده گردید.
یافته ها: نتایج نشان داد که میزان آسیب های رخ داده (به ازای هر 100 نفر)، در رشته تکواندو (3/56 درصد) بطور معناداری بیشتر از رشته های جودو (1/24 درصد) و کاراته (5/19 درصد) بود (000/0,P= 46/4482=  χ). در رشته ی کاراته آسیب های اسپرین (2/31 درصد)، در رشته ی جودو آسیب های استرین (6/29 درصد) و در رشته ی تکواندو آسیب های کوفتگی (3/32 درصد) بیشترین نوع آسیب ها بودند. در هر سه رشته آسیب های اندام تحتانی بیشتر از سایر نواحی بدن بود که در رشته ی تکواندو (4/68 درصد) بیشتر از رشته های جودو (9/34 درصد) و کاراته (3/41 درصد) مشاهده شد (000/0 , P= 12/3552=  χ). همچنین خطای تکنیکی حریف در رشته ی کاراته (3/30 درصد)، زمین خوردن در رشته ی جودو (7/23 درصد) و ضربه ی حریف در رشته ی تکواندو (9/29 درصد) به عنوان مهمترین مکانیسم های بروز آسیب شناخته شدند. به طور کلی    آسیب های خفیف در رشته کاراته (6/70 درصد)، جودو (2/59 درصد) و تکواندو (5/60 درصد) بیشتر از  آسیب های متوسط، شدید و بسیار شدید  بوده است (000/0 , P= 9/3472=  χ). در مجموع میزان آسیب های زمان تمرین (6/80 درصد) در هر سه رشته بطور معناداری بیشتر از زمان مسابقه (4/19 درصد) بود (000/0 , P= 1/2742=  χ). میزان آسیب های سمت برتر در رشته تکواندو (4/51 درصد) (005/0 , P= 89/72=  χ) و کاراته (9/45 درصد) (002/0 , P= 98/92=  χ) بطور معناداری بیشتر از سمت غیر برتر مشاهده شد. اما در رشته جودو بین میزان آسیب دیدگی در سمت برتر (8/42 درصد) و غیر برتر (9/32 درصد) تفاوت معناداری وجود نداشت (162/0 , P= 95/12=  χ).
بحث و نتیجه گیری: نتایج بدست آمده حاکی از میزان شیوع بالای آسیب در ورزش تکواندو نسبت به سبک های کنترلی کاراته و جودو بود. ورزش تکواندو یک ورزش کاملاً برخوردی است در حالیکه سبک های کنترلی کاراته تحت قوانین نیمه برخوردی اجرا می شوند و همین عاملی است که باعث شیوع آسیب های کمتر در این سبک ها شده است. بنابراین شرکت در سبک های کنترلی کاراته به افراد علاقمند توصیه می شود.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

A comparison of injury prevalence in non professional boys participating: taekwondo, karate and judo

نویسندگان [English]

  • Afshin Moghadasi 1
  • Shahram Ahanjan 2
  • Hamidreza Taheri 2
  • Maryam Abbasi darebidi 3
چکیده [English]

Purpose: The purpose of this study was investigate and comparison of injury in non professional boys participating in taekwondo, karate and judo.
Methodology: In this study evaluate injury rate in lost year. Sample of this study comprise 45, 34, 30 males participating in taekwondo, judo and karate respectively (Means±SD; Age 15.9±1.6 year, 168.9± 6.3 cm weight 58.5± 7.1 kg) of City Ilam. Instrument of research was questionnaire that designed and used by Destombe and co-workers (2006). For analyses of information, descriptive and Chi-Square tests ware used.
Results: Results of this study showed that injury incidence in taekwondo (56.3% / 100 athletes exposures) was significantly higher that karate (19.5% / 100 A-E) and judo (24.1% / 100 A-E) (χ2= 448.46, p= 0.000). Results showed that the main injury was sprain (31.2 %), strain (29.6 %) and contusion (32.3 %) in karate, judo and taekwondo respectively. Injury in lower extremity was higher than other parts of body and in taekwondo (68.4%) was higher than judo (34.9%) and karate (41.2%) (χ2= 355.12, p= 0.000). The main mechanism of injury was technical mistake in karate (30.3 %), falling in judo (23.7 %) and opponent stroke in taekwando (29.9 %). Minor injury in karate (70.6 %), judo (59.2 %) and taekwando (60.5 %) was significantly higher than moderate and severe injuries (χ2= 347.9, p= 0.000). Injury incidence was significantly greater during in training (80.6 %) than in competition (19.4 %) (χ2= 274.1, p= 0.000). Injury incidence in preferred body side in taekwando (51.4 %) (χ2= 7.89, p= 0.005) and karate (45.9 %) (χ2= 9.98, p= 0.002) was significantly higher than in non-preferred body side. The was no significant difference in judo injury incidence in between preferred (42.8 %) and non-preferred (32.9 %) body side (χ2= 1.95, p= 0.162).
Discussion: Injury prevalence in taekwando was higher than karate and judo. Controlled styles in karate perform in terms of middle-contact rules and this factor causes lower injury in this styles but taekwando is a full-contact sport. Therefore we recommend to participation controlled styles in karate.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Injury
  • Taekwondo
  • Karate
  • judo
  • Non professional

مراجع

-  بورک، دنیس آر (ویراستار)؛ 1383؛ آسیب های ورزش های رزمی راهنمای پیشگیری و درمان، ترجمه کیانوش شریفی آذر، چاپ دوم، تهران، انتشارات علم و حرکت، 3-8.
 
2- Birrer, R. B. and Halbrook, S. P. (1988). Martial arts injuries. The results of a five year national survey. American Journal of Sports Medicine, 16: 408-410.
 
3- Blais, L. and Trilles, F. (2006). The progress achieved by judokas after strength training with a judo-specific machine. Journal of Sports Science and Medicine, 132-135.
 
4- Burke, D. T., Barfoot, K., Bryant, S., Schneider, J. C., Kim, H. J. and Levin, G. (2003). Effect of implementation of safety measures in taekwondo competition. British Journal of Sport Medicine, 37: 401-404.
 
5- Burt, C. W. and Overpeck, M. D. (2001). Emergency visits for sports-related injuries. Annals of Emergency Medicine, 37: 301-308.
 
6- Critchley, G. R., Mannion, S. and Meredith, C. (1999). Injury rates in Shotokan karate. British Journal of Sport Medicine, 33: 174-177.
 
7- Destombe, C., Lejeune, L., Guillod, Y., Roudaut, A., Jousse, S., Devauchelle, V. and Saraux, A. (2006). Incidence and nature of karate injuries. Joint Bone spine, 73: 182-188.
 
8- Ekstrand, J., Gillquist, G., Moller, M., Oberg, B. and Liljedahl, so. (1983). Incidence of soccer injuries and their relation to training and team success. American Journal of Sports Medicine, 11: 63-67.
 
9- Fu, H. F. and Stone, A. D. (2001). Sports injuries. Lippincott Williams and Wilkins Philadelphia, 545-557.
 
10- James, G. and Pieter, W. (1996). Competition injuries in young judo athletes. www.judoinfo.com.
 
11- Kazemi, M., Waalen, J., Morgan, C. and White, A. R. (2006). A profile of Olympic taekwondo competitors. Journal of Sports Science and Medicine, CSSI, 114-121.
 
12- Kazemi, M., Shearer, H. and Ghounh, Y. S. (2005). Pre-competition habits and injuries in teakmondo athletes. BMC Musculoskeletal Disorder, 6:26.
 
13- Kazemi, M. and Pieter, W. (2004). Injuries at Canadian national taekwondo championships: a prospective study. BMC Masculoskeletal Disotder, 5: 22.
 
14- Koh, J. O. and Watkinson, E. J. (2002). Possible concussions following head blows in the 2001 Canadian National Taekwondo Championships. Crossing Boundaries – an Interdisciplinary Journal, 1: 79-93.
 
15- Kujala, U. M., Taimela, S., Anttipoika, I., Orava, S., Tuominen, R. and Myllynen, P. (1995). Acute injuries in soccer, ice hockey, volleyball, basketball, judo, and karate: analysis of national registry data. BMJ, 311: 1465-1468.
 
16- Leavitt, F. J. (2003). Can martial arts falling techniques prevent injuries? Injury Prevention, 9: 284.
 
17- Macan, J., Bundalo-Vrbanac, D. and Romi, G. (2006). Effects of the new karate rules on the incidence and distribution of injuries. British Journal of Sport Medicine, 40: 326-330.
 
18- Phillips, J. S., Frantz, J. M., Amosun, S. L. and Weitz, W. (2001). Injury surveillance in taekwondo and judo during physiotherapy coverage of the seventh all Africa games. South African Journal of Physiotherapy, 57: 32-34.
 
19- Pieter, W. (2005). Martial arts injuries. Medicine Sport Science, 48: 59-73.
 
20- Pieter, W., Talbot, C., Pinlac, V. and Bercades, L. T. (2000). Injuries at the Konica 1997 Asian judo championships. Pry-Olympic Congress Sports Medicine and Physical Education International Congress on Sport Science, Brisbane, Australia, 7-13.
 
21- Pieter, W. and Zemper, E. D. (1999). Head and neck injuries in young taekwondo athletes. Journal of Sports Medicine and Physical Fitness. 39: 147-153.
 
22- Pieter, W. and Zemper, E. D. (1989). Injury rates during 1988 US Olympic team trials for taekwondo. British Journal of Sport Medicine, 23: 161-164.
 
23- Powell, J.W. and Barber-Foss, K.D. (1999). Injury patterns in selected high school sports: a review of the 1995-1997 seasons. Journal Athletes Training, 34: 277-284.
 
24- Roh, J. O. and Watkinson, E. J. (2002). Video analysis of blows to the head and face at the 1999 world taekwondo championships. Journal Sports Medicine Physical Fitness, 42: 348-353.
 
25- Roi, G. S., Nanni, G., Tavana, R. and Tencone, F. (2005). Prevalence of anterior cruciate ligament reconstructions in professional soccer players. Sport sciences for health, 3: 118-121.
 
26- Tuominen, R. (1995). Injuries in national karate competitions in Finland. Scandinavian Journal Medicine sciences Sports, 5: 44-48.
 
27- Violan, M. A., Small, E. W., Zetaruk, M. N. and Micheli, L. J. (1997). The effect of karate training on flexibility, muscle strength, and balance in 8 to 13-year-old boys. Pediatric Exercise Science, 9: 55-64.
 
28- Viswanath, Y. K. S. and Rogers, I. M. (1999) A non – contact complete knee dislocation with popliteal artery disruption, a rare martial arts injury. Postgrad Medicine Journal, 75: 552-554.
 
29- Zetaruk, M. n., Violan, M. A., Zurakowki, D. and Micheli, L. J. (2005). Injuries in martial arts: a comparison of styles. British Journal of sports Medicine, 39: 29-33.
 
30- Zetaruk, M. N., Violan, M, A., Zurakowski, D. and Micheli, L. J. (2000). Karate injuries in children and adolescents. Accident Analysis and Prevention, 32: 421-425.
 

فایل ها

سابقه مقاله

  • تاریخ دریافت: 15 آبان 1395
  • تاریخ پذیرش: 15 آبان 1395

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار