بررسی سیستماتیک انحنای گردنی افراد سر به جلو

کیوانلو, فهیمه; سید احمدی, محمد; بهپور, ناصر

بررسی سیستماتیک انحنای گردنی افراد سر به جلو

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

¹ عضو هیات علمی گروه تربیت بدنی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد ایرانشهر(نویسنده مسئول)

² عضو هیات علمی گروه تربیت بدنی، دانشگاه ولایت

³ استادیار فیزیولوژی ورزش، دانشکده تربیت بدنی دانشگاه رازی کرمانشاه

چکیده

چکیده
به منظور بررسی انحنای گردنی افراد سر به جلو و افراد سالم، 300 نفر از دانشجویان دانشگاه رازی کرمانشاه (150دختر و150 پسر) به صورت تصادفی انتخاب و با استفاده از نرم افزار PPV (Posture Pro V) ارزیابی و غربال شدند و در آخر از میان آنان 14 نفر که دارای وضعیّت شدیدتر FHP (Forward head posture) بودند، با سن 32/2±23 سال، و قد 6/4±163 سانتیمتر به عنوان افراد دارای وضعیّت سر به جلو FHP و 14 نفر از کسانی که دارای کمترین میزان FHP بودند، با سن 35/2±8/22 سال، و قد 8/6±64/171 سانتیمتر به عنوان افراد سالم جهت مقایسه انتخاب شدند و با رضایت کامل در مراحل بعدی آزمون شرکت کردند.
در این تحقیق توصیفی ـ تحلیلی از آزمودنی‌ها رادیوگرافی جانبی مهره‌های گردنی به عمل آمده و میزان جا به جایی سر به جلو AHT (Anterior head transition)، لوردوز گردنی (C2 - C7) و انحنای فوقانی (C1-C2) گردنی آن‌ها ارزیابی شد. برای بررسی تفاوت میانگین‌های دو گروه سالم و دارای وضعیّت FHP از آزمون t دو گروه مستقل استفاده شد. هم‌چنین برای بررسی ارتباط متغیّر‌ها از آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون با سطح معنا داری (P بررسی یافته‌های پژوهش نشان داد:
1- بین میزان لوردوز گردنی (C2-C7)، جا به جایی سر به جلو (AHT)، و اضافه‌بار واردآمده بر مهره‌های گردنی دو گروه آزمودنی سالم و سر به جلو، تفاوت معناداری (P2- بین وضعیّت سر به جلو (FHP ) با AHTو لوردوز گردنی (C2 - C 7) هم‌چنین میان AHT و اضافه‌بار واردآمده بر مهره‌های گردنی ارتباط معناداری (P0.05). نتایج نشان داد که وضعیّت سر به جلو موجب بروزکیفوزگردنی گردید و در وضعیّت‌های شدید سر به جلو ممکن است یک انحنای S شکل که نتیجة کاهش انحنای تحتانی مهره‌های گردنی (C2 - C7) و افزایش انحنای فوقانی مهره‌های گردنی (C1-C2) است، ایجاد گردد. این وضعیّت در واقع عضلات بخش پایینی جلوی گردن کوتاه شده و عضلات بخش بالایی آن در وضعیّت‌های شدید دچار کشیدگی شده است. از طرف دیگر، عضلات بخش خلفی ـ تحتانی گردن کشیده شده و در حالات شدید عضلات بخش بالایی گردن دچار کوتاهی شده‌اند. با توجّه به نتایج پژوهش حاضر می‌توان اظهار داشت، وضعیّت سر به جلو موجب کاهش لوردوز طبیعی گردن و ایجاد کیفوز گردنی می‌گردد.

کلیدواژه‌ها