1
دانشجوی دکتری فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه تربیت مدرّس
2
دانشیار دانشگاه تربیت مدرّس
3
استادیار دانشگاه تربیت مدرّس
4
کارشناس ارشد فیزیولوژی ورزش، دانشگاه تربیت مدرّس
چکیده
چکیده هدف پژوهش حاضر، بررسی اثر 4 هفته تمرین تناوبی شدید بر شاخصهای منتخب فیزیولوژیکی و متابولیکی مردان فعّال بود. 14 مرد فعّال به طور داوطلب در این پژوهش شرکت کردند که به گونة تصادفی به دو گروه تمرین تناوبی شدید (HIT) و کنترل (CON) تقسیم شدند. پیش و پس از تمرینات آزمودنیها: 1) یک آزمون ورزشی فزاینده را برای تعیین VO2max و حدِّ اکثر توان درVO2max (Pmax)، 2) آزمون زمان تا واماندگی با Pmax (Tmax)، 3) 3 آزمون متناوب وینگیت با 4 دقیقه بازگشت به حالت اوّلیّه بین هر آزمون را اجرا کردند. همچنین غلظت لاکتات خون استراحتی در دقایق 3 و 20 بعد از آخرین وینگیت اندازهگیری شد. پروتکل تمرین تناوبی شدید شامل 6 الی 10 تکرار 30 ثانیهای با شدّت 125 درصد Pmax به همراه 4 دقیقه بازگشت به حالت اوّلیّه بین تکرارها، 3 روز در هفته برای یک دوره 4 هفتهای بود، حال آن که گروه کنترل هیچ برنامة تمرینی را اجرا نمیکردند. دادهها با آزمونهای تی مستقل، تی زوجی، آنالیز واریانس و آزمون اندازهگیریهای تکراری در سطح معناداری 05/0P≤ تجزیه و تحلیل شدند. نتایج پژوهش نشان داد که پس از تمرینات VO2max، Pmax، Tmax، کل کار انجام شده در آزمون Tmax (WTmax)، حدِّ اکثر برونده توان، میانگین برونده توان و حدِّ اکثر لاکتات خون در گروه تمرین تناوبی شدید افزایش معنادار و همچنین لاکتات دوره بازگشت به حالت اوّلیّه به گونة معناداری کاهش یافت (05/0≤ P). در گروه کنترل، تغییر معناداری در هیچ کدام از متغیّرها مشاهده نشد (05/0P>). یافتههای حاضر پیشنهاد میکند که یک دورة تمرینات تناوبی شدید با دورههای استراحت کوتاه از کارایی بالایی برخوردار بوده که میتواند موجب افزایش اجرای هوازی و بیهوازی در مدّت کوتاه شود.
)